|
Likovna galerija "Vojvodina" nastavlja svoju izlagačku delatnost ovoga puta slikama i crtežima mladog novosadskog slikara i postdiplomca Danila Vuksanovića. Posle nekoliko samostalnih i više zajedničkih izložbi Vuksanović se ovoga puta predstavlja monumentalnom izložbom po količini predstavljenih slobodnih i ekspresivnih slika i crteža srednjeg formata. Osnovu ovih slika čini impulsivan potez tamnog crteža, a kontrastni osnovni kolorit omogućava ovakvom pristupu maksimalnu ekspresiju i slobodu asocijativne slike. |
|
|
|
|
Količina izloženih radova umesto naznake neograničenosti opusa, postiže suprotan efekat. Slike na ovaj način postaju jedna drugoj slične, gube svoju osnovnu funkciju i prelaze u dosadu. Ipak ne treba prestrogo gledati na težnju mladih i nadarenih slikara, u koju svakako spada i Vuksanović, ka brzom afirmacijom jer ta težnja proističe iz same mladosti i ne može postojati bez argumenata, a to su u ovom slučaju slike i crteži koji će se u svom radnom kontinuitetu svakako menjati. Izložbu prati i manji katalog sa predgovorom Nikole Kusovca i Petra Petrovića, koji se kao promoteri nisu pojavili na otvaranju ove izložbe, pa se ne možemo oteti utisku posle uvodnog govora samog autora, da se političke refleksije odslikavaju u ovom vremenu i na kulturna događanja. |
|
|
Spomen-zbirka Pavla Beljanskog |
|
|
|
| Autor fotografija je Pavle Jovanović http://www.planet.satto.co.yu/pjovanovic | |
|
Nagrada "Spomen-zbirke Pavla Beljanskog" dodeljuje se u petak, 27. oktobra u 11 sati. U čast nagradjene nastupiće Milica Stojadinović, primadona Srpskog narodnog pozorišta iz Novog Sada, uz klavirsku pratnju pijanistkinje Maje Grujić. |
|
|
PAVLE BELJANSKI (Veliko Gradište, 19. VI 1892 - Beograd, 14. VII 1965), pravnik i diplomata, ljubitelj i poznavalac umetnosti, kolekcionar koji je sakupio najcelovitiju zbirku umetničkih dela srpskog slikarstva prve polovine XX veka, poklonivši je srpskom narodu postao je i jedan od njegovih najvećih darodavaca. Uz oca lekara Svetozara Beljanskog porodica se iz Velikog Gradišta preselila u Svilajnac, odakle mladi Pavle odlazi na gimnazijsko školovanje u Beograd. Početak Prvog svetskog rata zatekao ga je kao apsolventa pravnih nauka; nakon povlačenja preko Albanije i boravka na Krfu, Beljanski u Parizu na Sorboni diplomira prava i započinje doktorske studije. Tu dobija prvi poziv iz Ministarstva inostranih dela Kraljevine SHS i diplomatsku karijeru započinje u Stokholmu, da bi je nastavio u Varšavi, Berlinu, Beču, Parizu, Rimu i Beogradu; napreduje od pisara do savetnika poslanstva i otpravnika poslova, a kasnije i do opunomoćenog ministra u Ministarstvu inostranih poslova FNRJ. Boraveći u evropskim prestonicama izmedju dva svetska rata bio je u prilici da upozna vrhunska dela istorije umetnosti, kao i da se druži sa ličnostima iz sveta umetnosti kao što su Jovan Dučić, Ivo Andrić, Rastko Petrović, Milutin Milanković, Veljko Petrović, Isidora Sekulić, ali i Milan Konjović, Kosta Hakman, Milo Milunović, Sreten Stojanović i Jefto Perić. Njegovu naklonost ka umetničkim vrednostima podsticali su u Beču tetka po ocu Sofija Djukić Beljanski, kao i druženje sa slikarem Marinom Tartaljom. Već tada, početkom tridesetih godina, dotakle su ga kolekcionarske strasti i počinje da nabavlja prve umetničke predmete i retke knjige o umetnosti; njegova interesovanja najpre su usmerena prema evropskoj, najviše renesansnoj umetnosti. Saznanje da su mu vrhunska dela nedostupna i okruženje savremenim srpskim slikarima usmerava njegovu sakupljačku strast ka delima srpskih slikara XX veka. Tako nastaje zbirka u kojoj je zastupljeno 36 autora sa 186 slika i skulptura. Ovaj reprezentativni izbor predstavlja svojevrsnu antologiju srpske umetnosti prve polovine XX veka - od radova autora prve generacije modernista - Nadežde Petrović,K. Miličevića, M. Glišića, M. Milovanovića - preko vrhunskih imena medjuratne likovne scene (S. Šumanović, M. Konjović, P. Dobrović, J. Bijelić, M. Milunović, M. Celebonović, P. Lubarda, P. Milosavljević, S. Stojanović, R. Stijović ), te autora čije se stvaralaštvo proteže do kraja XX veka (Ljubica Sokić). Tragična sudbina - pogibija sedmoro članova njegove porodice koji su poginuli u bombardovanju Svilajnca 1944. godine, ostavila je Beljanskog samim sa njegovim slikama. Umesto da njihovu lepotu podeli sa svojim najbližima, on odlučuje da kolekciju zavešta srpskom narodu. Svoju odluku da kolekciju pokloni srpskom narodu, Pavle Beljanski je realizovao ugovorom sa Izvršnim većem Autonomne pokrajine Vojvodine 1957, a oktobra 1961. godine Spomen-zbirka Pavla Beljanskog otvorila je vrata za publiku u specijalno za tu namenu sagradjenoj zgradi u Novom Sadu.
Naknadnim ugovorom Pavle Beljanski je poklonio i sliku Vlaha Bukovca "Velika Iza" kao zadužbinu za finansiranje nagrade koja nosi ime darodavca, namenjene za najbolji diplomski rad odbranjen iz nacionalne istorije umetnosti na Katedri za istoriju umetnosti Filozofskog fakulteta u Beogradu. Nakon smrti darodavca, legat je zaokružen nameštajem, slikama i ličnim predmetima Pavla Beljanskog. Danas Spomen-zbirka Pavla Beljanskog sadrži stalnu postavku sa 186 slika i skulptura, Memorijal Pavla Beljanskog koji rekonstruiše njegov životni ambijent, Memorijal umetnika sa portretima i dokumentarnim materijalom o slikarima iz Zbirke, te dokumentarni fond sa zbirkom pisama, crteža, skulptura i slika, kao i veoma bogatu biblioteku, što ovu donaciju čini kompetentnim centrom za izučavanje srpske umetnosti prve polovine XX veka, ali i lepim doživljajem za ljubitelje umetnosti. Nagrada se u Spomen-zbirci ove godine dodeljuje po 33 put, za diplomski rad o slikaru Živku Petroviću. Autorka i laureat Jelena Perać odbranila je svoj rad na predmetu Nacionalna istorija umetnosti novijeg doba, kod profesora dr Miroslava Timotijevića. Tekst Jelene Perać nije prvi monografski tekst o slikaru Živku Petoviću, ali je mlada autorka, koristeći postojeću literaturu, kao i do sada samo delimično objavljivanu arhivsku gradju, u metodološkom smislu napravila pomak u interpretaciji umetničkog opusa Živka Petrovića. Paraleno razmatrajući životni put i stvaralaštvo Živka Petrovića i stavljajući činjenice u funkciju tumačenja njegovog stvaralaštva, Peraćeva je napisala naučno utemeljen, ali izuzetno zanimljiv rad, koji nedvosmileno ukazuje na nove tendencije u naučničkom pristupu istorije umetnosti. U skladu sa nastojanjima da nagradjeni rad ne ostane deo dokumentacije spomen zbirke, sledeći praksu započetu prošle godine (nagradjeni rad o slikarki Vidosavi Kovačević, mlade autorke Tijane Pavkovljević dobio je i svoju muzeološku interpretaciju kroz izuzetno reprezentativan katalog i izložbu koja je upravo u toku u Spomen-zbirci Pavla Beljanskog) i diplomski rad Jelene Perać će, tokom naredne godine, biti realizovan na primeren način. Jelena Perać (Paraćin, 15. januar 1975); Filološku gimnaziju završila u Beogradu, gde je diplomirala na Katedri za istoriju umetnosti Filozofskog fakulteta (2000). U toku studija bavila se istraživanjima iz domena arhitekture, posebno grada Zemuna. Objavila je dva rada o zaštiti graditeljskog nasledja u Zemunu, kao i o secesijskim gradjevinama, takodje u Zemunu. Nezaposlena, živi u Novom Beogradu. |
|
|
I OVE JESENI SREMSKI KARLOVCI DUHOVNO I KULTURNO SREDIŠTE SRBA ORGANIZATOR JE JEDNE OD NAJSTARIJIH LIKOVNIH KOLONIJA U ZEMLJI.
|
|
